Babciu...

Biegnę do Ciebie...
a Ty rozkładasz ramiona
niczym żagle na fali
i pozwalasz utonąć 
w otchłani fałd Twojej sukni...
oplatasz rękoma
moje drobne ciałko...

Twoje roześmiane oczy
i ciepłe dłonie
przenoszą mnie w świat baśni,
gdzie nikt nie tonie,
gdzie Szeherezada bajki opowie
i zawsze jest ich dobry koniec,
tych opowieści przeróżnych,
co sen zsyłają...

Babciu...
te wspomnienia 
wciąż wracają...

Niedługo, my już w większości babcie, będziemy świętować z wnukami swój Dzień, ale tak niedawno byłyśmy dziećmi
i wspominamy też w tym dniu nasze babcie.
Z tej okazji pozwoliłam sobie popełnić ten nieduży utworek.

Styczeń 2019 r.
Jolanta Frąckiewicz-Przydatek