Stary dom

Gdy widzisz stary dom,
matkę co w nim jeszcze się krząta,
jest ci jakoś miło,
sentymentalnie
jakby ktoś włączył ci film
z baśnią Andersena,
bo często tego świata już nie ma
- są samotnie, pustelnie,
jakieś społeczne przechowalnie
lub szanowane powszechnie hospicja,
gdzie w nich matka mając
w oczach okruchy życia
z tęsknoty za dzieckiem usycha.
Takiego filmu oglądać nie chcesz,
bo rozprasza ci dobry nastrój
którym wyścieliłeś swój umysł
i drogę życiowej kariery 
- są inni, nadwrażliwcy
nie kuci na nogi cztery
którym wystarcza czasu i ambicji
żeby pokolorować szary świat
odrobiną współczucia i życzliwości.
Zawali się stary dom,
matka zejdzie do wieczności
a my będziemy szukać przyczyn
zaniku ludzkiej godności.


Czesław Aleksak
14.05.2016 r.